Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Ξενητεμένες θύμησες...

Με το ''καϊκι'' του κυρ Οδυσσέα 
...ήρεμος τόπος και ο κούκος μέσα στων δένδρων το μαντήλι. Κι΄η θάλασσα που παίζει με τη φυσαρμόνικα το μακρινό μαράζι της γυναίκας της ωραίας που γύμνωσε τα στήθη της όταν η θύμηση μπήκε μέσα στις φωλιές. Κι΄οι πασχαλιές ράντισαν με φωτιά τη δύση.
Με το καϊκι και με τα πανιά της Παναγίας έφυγαν κατευόδιο των ανέμων οι εραστές της ξενητειάς των κρίνων.

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή

Καθώς η γη γίνεται γονιμότερη, όταν το αλέτρι βαθιά την οργώσει, έτσι και η ψυχή τότε γίνεται καρποφόρος στην αρετή, όταν ο πόνος, η ασθένεια βαθιά και συχνά την επισκέπτεται! 

Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή, και έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την θεία επίσκεψη.Όλα τα λυπηρά μάς αποστέλλονται, χωρίς κάθε αμφιβολία, για την θεραπεία της νοσούσης ψυχής μας, όπως διά των θλίψεων εμέσει το φαρμάκι της ηδυπαθείας και κάθε πάθους.

Ο εαυτούλης...

«Όταν ήρθαν οι Ναζί να πάρουν τους Τσιγγάνους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»

Μπέρτολτ Μπρεχτ