Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Αν το μπορούσε ο καθένας μας, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος!!!

Το μεγαλείο της αγάπης... 
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»

Ο Χριστός προσεύχεται πάνω από το Σταυρό Του για τους σταυρωτές Του και παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του: 
«Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Μέσα στον αβάσταχτο πόνο, που Του προκαλούσε το φρικτό μαρτύριο, ο Κύριός μας Ιησούς, ο Θεός της αγάπης, συγχωρεί τους σταυρωτές Του, προσεύχεται γι’ αυτούς και τους δικαιολογεί. 
Πόσο μεγάλη και πλατιά είναι η θεϊκή καρδιά και η αγάπη Του! Μας άφησε ένα σπουδαίο μήνυμα: Να συγχωρούμε με την καρδιά μας αυτούς που μας έφταιξαν. 
Να έχουμε κι εμείς πλατιά καρδιά για τους συνανθρώπους μας.

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Εγώ είμαι Κύριε! Ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο μαθητής Σου!

Το Φιλί του Ιούδα 
Εγώ είμαι Κύριε! Ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο μαθητής Σου! Ήρθα ξανά απόψε στον Κήπο της Γεσθημανή, για να Σε συναντήσω. Για να Σου δώσω και φέτος το φιλί της προδοσίας! Για να ξεκινήσει άλλη μια φορά το μαρτύριο των παθών Σου! 
 Για να σταυρωθείς και πάλι να Αναστηθείς! Εγώ είμαι ο Ιούδας! Το λέει και η καρδιά μου! Σε προδίδω με ένα φιλί. Πόσο ειρωνικό! Βλέπεις, δεν φόρεσα κουκούλα, δεν σε δείχνω με το δάκτυλο! 
 Δεν ήρθα απρόσωπα, ήμουν ένας από τους δικούς Σου! Ήρθα να σε φιλήσω, προσφωνώντας Σε, «Διδάσκαλε»! Και Εσύ, θα με αποκαλέσεις, «Εταίρε»! Και θα γευτώ ξανά την αλμύρα των δακρύων πάνω στο μάγουλο Σου. 
Εκείνα τα δάκρυα, που έσταξε η ψυχή Σου πριν από λίγο, στο ποτήρι των στεναγμών, που προσευχήθηκες, αν ήταν δυνατόν να μην πιείς τον πόνο του. 

Η Ελλάδα στους παγετώνες της θλίψης-Τέσσερα χρόνια μνημονίων,τέσσερα χρόνια Μεγάλης Παρασκευής!!!

Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα ξεφεύγοντας από την κατάθλιψη και την μελαγχολία.
Οι κακές ειδήσεις, προβλήματα υγείας, οι δόσεις των δανείων, της εφορίας, των ασφαλιστικών ταμείων, οι υποχρεώσεις που τελειωμό δεν έχουν, η ανεργία, οι άστεγοι σίγουρα μας προκαλούν φόβο για το αύριο και έλλειψη ελπίδας για κάτι καλύτερο. Ακούσματα όπως για  συνανθρώπους μας, που δεν έχουν να φάνε και καταφεύγουν στα συσσίτια, παιδιά που πεινάνε και τους χιλιάδες αστέγους, κάνουν το κλίμα των εορτών ιδιαίτερα βαρύ. Η ανεργία στο 30% επίσημα και τα κλειστά μαγαζιά σε όλες τις πόλεις βαραίνουν ακόμα πιο πολύ την όλη κατάσταση.
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και τις μνήμες καιρών ευτυχισμένων, που παρήλθαν ανεπιστρεπτί, επιτείνουν την αίσθηση του κενού και του μάταιου. Μοναξιά, εγκατάλειψη και ανασφάλεια για ένα επερχόμενο, ζοφερό και ανεξέλεγκτο μέλλον και φυσικά η αβεβαιότητα και τα καθημερινά επιτείνουν την όλη ψυχολογία των ημερών. Άρα η μελαγχολία και η πιθανή κατάθλιψη στις φετινές εορτές είναι  κάτι γενικευμένο.

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙ…

20140409-061050.jpg
Όχι δε θα είναι «σιωπή» αυτή η σιγή, αλλά μια κραυγή ουρανομήκης που θ’ ακουστεί στα πέρατα του κόσμου. Δεν έχει άλλωστε νόημα να σιωπά σήμερα κανείς, αφού «κι εκείνος που σωπαίνει θα χαθεί, θα χαθεί…»
Ο στίχος γραμμένος απ’ το Μήτσο Κασόλα θα επενδυθεί με τη μουσική του Γ. Μαρκόπουλου σαράντα χρόνια πίσω, όταν το άρμα έριχνε το σιδερένιο φράχτη του Πολυτεχνείου.
Σήμερα άλλα «άρματα» ρίχνουν το «φράχτη» της χώρας κι εμείς «άδομεν, εμπιπραμένων των οικιών» μας. Μεθαύριο θ’ απαγορευτεί η κυκλοφορία…

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Στη παλάμη... και στην άμμο...

Τι ντροπή μου στ’ αλήθεια, ο Χριστός μου, να ‘χει χαράξει τ’ όνομά μου στο χέρι Του κι εγώ να ‘χω χαράξει το δικό Του στην άμμο. Τον ακούω να μου λέει: "Να! στις παλάμες μου επάνω σε ζωγράφισα". Τι ντροπή που το ίδιο δεν μπορώ να πω… 
Η ζωή μου σα μια θάλασσα πολυτάραχη, κυματώδη, με πολλή αμμουδιά. Το όνομα του Κυρίου μου δεν το χάραξα σ’ έναν βράχο επάνω να μη σβήνει, μα, στην άμμο. Και ως το κύμα σηκώνει, του Χριστού μου το όνομα σβήνει.