Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

«Ξύπνα, πριν φύγει η ζωή»

Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα τα οποία θα χαράμιζε μεταξύ σκέψεων και σιωπής, όμως το φως του απογευματινού ήλιου σχεδόν τον πρόσταξε να βγει για λίγο έξω στον αυλόγυρο του μοναστηριού.
Ο ουρανός ήδη είχε πάρει την κοκκινωπή του απόχρωση δίδοντας πνοές δροσιάς στα πλάσματα της φύσης. Προχώρησε κοιτώντας τα δέντρα που χόρευαν μέσα στην ακινησία τους. Ήχοι πουλιών καλούσαν το σούρουπο να έρθει ταχύ. Κυριακάτικο απόγευμα του Ιουνίου και όλα μαρτυρούσαν μια γλυκιά απουσία…
Κατευθύνθηκε προς το καθολικό με την ελπίδα μήπως υπάρχει κάποιος προσκυνητής για να τον εξυπηρετήσει. Δεν είδε κανέναν. Στο μανουάλι έκαιγαν μερικά κεράκια, απόδειξη ότι κάποιος πέρασε από εκεί.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Μην περιμένεις να βρεις τον εαυτό σου για να ξεκινήσεις...

Περιμένεις μέρες, μήνες, χρόνια, σε ένα στημένο ραντεβού. Δεν ήρθε ακόμη. Δεν φάνηκε. Άργησε πολύ, τόσο που μάτωσαν τα μάτια στην αναμονή, τόσο που ράγισε η καρδιά στην προσμονή.Θα στο πω εγώ κι ας πονέσεις. Δεν θα έρθει… Μην περιμένεις...Όχι γιατί σε απορρίπτει. Αλλά γιατί δεν μπορεί να έρθει. Δε στο υποσχέθηκε, ποτέ. Εσύ το φαντάστηκες, εσύ είχες ανάγκη να το πιστέψεις.
Δεν θα έρθει ποτέ εκείνος ο εαυτός που περιμένεις χρόνια στο ραντεβού.Δεν θα έρθει ποτέ η μέρα όπου θα εμφανιστεί εντός σου ένας εαυτός καλοντυμένος, τέλειος, άψογος, αναμάρτητος, αψεγάδιαστος. Όχι δεν θα ‘ρθει. Δεν μπορεί να έρθει, γιατί απλά δεν υπάρχει.Το ξέρω, στο είπαν, το άκουσες, το ήθελες και εσύ κατά βάθος, σαν άλλοθι σαν δικαιολογία, για να μην ξεκινήσεις ποτέ το ταξίδι. Ίσως κάποιοι που παίζουν με τις καρδιές των άλλων, να στο υποσχέθηκαν.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Ένα ταπεινό ζώο σήκωσε στις πλάτες του το Θεό-Οι άνθρωποι τον σταύρωσαν!!!

…καί είπεν ο Θεός εξαγαγέτω η γή ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά κατά γένος και εγένετο ούτως…
Βιβλίον Γενέσεως στίχος 24-Μετάφρασις των εβδομήκοντα
Ο γάιδαρος είναι ζώο πειθαρχικό και ακατάδεχτο, που μαζί με το σκύλο, τη γάτα, την κατσίκα, το πρόβατο, το βόδι, το άλογο, το μουλάρι και τα πουλερικά, αποτελεί την κοινωνία των ζώων του χωρίου.Τρώει μόνο χορταρικά, χωρίς να ενδιαφέρεται αν είναι ξερά ή χλωρά, με κανένα όμως τρόπο δεν τα θέλει βρασμένα.Στους ξηρούς καρπούς έχει κι ΄αυτός τις προτιμήσεις του. 
Εκείνο πού είναι χαρακτηριστικό,είναι ο τρόπος που δουλεύει το επάνω του αχείλι όταν περιμαζεύει το χόρτο, για να το φέρει στις δοντάρες του, χερόβολο-χερόβολο, ενώ την ίδια στιγμή τα μεγάλα του ρουθούνια είτε από ερεθισμό είτε από σκοπιμότητα φυσάνε μ ένα ηχηρό ρουθούνισμα.Το φαί του το κερδίζει με τον Ιδρώτα του και ύστερα από πολλή δουλειά. 

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Οι δυνατοί άνθρωποι δεν βάζουν τους άλλους κάτω, αλλά τους τραβάνε να σηκωθούν!!!

Οι σημερινοί μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται… Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος ! Πα ! Πα ! Πα ! Κατάντια ! Παλιά υπήρχε και φιλότιμο. Προσπαθούσε ο άλλος που έπαιρνε ένα αξίωμα, να κάνει κάτι! Με ψήφισαν, σου λέει, με εμπιστεύθηκαν! Πολλοί μάλιστα έβαζαν και από την τσέπη τους, για να γίνει κάτι καλό στο χωριό η στην Πατρίδα… στο κράτος. Η Πατρίδα είναι σαν μεγάλη μάννα.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!

Μεγάλο κακό ἡ κακογλωσσιά. Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!
Συμβαίνει. Ξαφνικά. Ἀπότομα. Καί ἄλλοτε εἶναι μιά δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς· καί ἄλλοτε ὄχι.
•Στήν πρώτη περίπτωση, ὅταν εἴχαμε καί ἐμεῖς φταίξει, ὅταν εἴχαμε ὑποπέσει σέ κακές πράξεις καί «ἐνέργειες», ἀποδίδοντας σέ ἄλλους μομφές, ἀνάλογες μέ ἐκεῖνες πού μᾶς ἀποδίδουν, ἔχομε χρέος νά μή κολλᾶμε στό πόσο ὑποφέρομε, ἀλλά νά φροντίζωμε, καί νά διορθώσωμε τά «πράγματα», ἀλλά καί νά διορθωθοῦμε. Καί τότε ἡ καταφορά ἐναντίον μας θα σταματήσει.
•Στήν περίπτωση, πού μᾶς κακολογοῦν μέ λόγια σκληρά, ἒνῶ ἐμεῖς δέν θυμόμαστε νά εἴχαμε ποτέ κάμει τέτοια λάθη σέ βάρος ἄλλων, εἶναι φυσικό νά αἰσθανόμαστε πολύ ἄσχημα.
* Μήπως ὅμως ἔχομε καί τότε, ὑποχρέωση νά κάνωμε τήν σκέψη, ὅτι μπορεῖ νά μήν εἴμαστε τόσο ἀθῶοι, ὅσο τό φανταζόμαστε;